Money talk in de tram

Daar zat ik dan, met mijn volledig doorweekt ballerina's, in de avond, in de tram. Tegenover mij zat een jonge vrouw, comfortabel gekleed, luid te telefoneren. Normaal gesproken kan ik me daar enorm aan irriteren, maar dit gesprek viel mij anders in de oren. Ik hoorde uiteraard maar één zijde van het gesprek, maar ik kreeg heel veel informatie over het gespreksonderwerp.

- Nee, Anne, dan moet je echt ontslag nemen hoor.
- Als ze je zo slecht behandelen. Je gaat toch over 6 weken reizen?
- Ja, natuurlijk moet je het wel kunnen bekostigen.
- Oh, doet je vader dat zo?
- Ja, dat is zijn manier van doen, maar ik zou me daar geen zorgen over maken. Als je vader zegt dat hij garant voor je hypotheek wil staan dan heeft hij dat financieel vast wel voor elkaar.
- Nee, ik vind het eerlijk gezegd een beetje raar. Hij gaat daar op deze manier mee om.
- Ja, maar je ouders kunnen je toch niet ook na je studie blijven financieren. Zeg wat, over twee drie jaar.
- Maar Anne, als ik eerlijk moet zijn .... ik heb jou nog nooit, echt nog nooit, een calculatie zien maken over wat je per dag te besteden hebt.
- Dat is toch NIET normaal? Zeven-honderd-vijftig euro per maand. Ik heb zelf jaren, en heel veel mensen in de bijstand ook van zeven-honderd-vijftig euro alleen geleefd. Mijn huur, mijn eten, mijn abonnementen ... Ja alles! Jij geeft dat zo even per maand uit, zonder je zorgen te maken over je huur enzo. Denk aan bijstand moeders. Je vader gaat toch zeker niet nog voor jaren je telefoonrekening nog even betalen?
- Ja, ahum...
- Ja, uit eten gaan enzo... Als je met even laten uitpraten...
- Ja, als jij niet kan sparen ... ik vind dat je echt even een kostenplaatje moet gaan maken. Dat moet je leren.
- Ik weet echt niet wat ik er van moet zeggen. Zo kan je er niet mee omgaan.
- Ja, wat moet ik zeggen...?

En toen stapte de comfortabel gekleede, jonge vrouw, de tram uit, de stromende regen in.

Ik wist niet wat ik moest denken na het meeluisteren. Is die Anne goed bezig? Haar ouders geven haar de mogelijkheid om het leven echt te leven. Of is ze nou dom? Zou de comfortabel gekleede jonge vrouw haar nu helpen, of zou ze haar alleen maar terecht wijzen?

Na enkele haltes was ik de tram uitgestapt, en ging ik toch maar weer over mijn eigen zaken nadenken. Blijkbaar moeten heel veel mensen dat doen. Daar liep ik dan ... sop, sop, sop, in de regen ... even geen zorgen maken ... eerst zorgen dat ik thuis lekker kan douchen. Blij dat ik nu goed nadenk en financiële berekeningen maak ... stel je voor dat mijn vriendin in de tram zo luid mijn tekortkomingen moet laten horen.