'Oh had ik maar.' Wie heeft er nooit zo een moment gehad?
Enkele jaren geleden was ik gestopt met mijn studie i.v.m. een tekort aan financiering omdat ik niet meer verder kon lenen bij de IB-Groep. Ik ben nu veel actiever gaan zoeken naar bronnen van inkomsten en manieren om te bezuinigen, en op het feit gestuit dat men bijstand kan aanvragen indien er geen studiefinanciering meer uitgekeerd wordt. Het veroorzaakte een kleine emo-rollercoaster. Ik had mijn studie gewoon af kunnen maken ...
Nu sta ik op het punt om carriere te maken, zonder een diploma. Mijn omgeving stimuleert mij om weer te gaan studeren en het af te maken, alleen is mijn motivatie zo erg weggezonken en is de routine van werk en naar huis er ingeslopen. Food for thougt: Verder gaan met werken of de mogelijkheden om te studeren grijpen?
Ik neem het mijn decaan/studieadviseur vreselijk kwalijk dat hij mij niet op deze mogelijkheid gewezen had. Vanwege een moeilijke privé situatie en financiële problemen had ik meerdere malen bij hem aangeklopt voor advies.
Ik kreeg alleen een vraag terug:
'Wat wil je dat ik doe?'
Mijn reactie (in gedachten):
Wat dacht u van het doen waar u voor betaald wordt: adviseren!
Helaas schoot ik daar niets mee op.
Voor iedereen die misschien wil stoppen met studeren omdat zij geen recht meer hebben op studiefinanciering. Ga bij je gemeente na of je recht hebt op 'bijstand'.
Ik hoop dat het voor anderen wel goed uitpakt - en school decanen hier ook wat mee gaan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten